%0 Journal Article %T تحلیل روابط انرژی میان ایران، ترکمنستان و ترکیه از دیدگاه منطقه‌گرایی %J مطالعات اوراسیای مرکزی %I دانشکده حقوق و علوم سیاسی %Z 2008-0867 %A شایان, فاطمه %A بصیری, محمد علی %D 2023 %\ 02/20/2023 %V 15 %N 2 %P 241-263 %! تحلیل روابط انرژی میان ایران، ترکمنستان و ترکیه از دیدگاه منطقه‌گرایی %K اروپا %K ایران %K ترکمنستان %K ترکیه %K گاز %K همگرایی %K انتقال %R 10.22059/jcep.2023.349822.450106 %X در دهه‌های گذشته، ایران و ترکمنستان همسایگان قابل اعتمادی بوده‌اند، اما برای گسترش روابط و صادرات گاز به اروپا از راه ترکیه موانع و مشکلاتی داشته‌اند که در پژوهش‌های اخیر از دیدگاه منطقه‌گرایی کمتر بدان پرداخته شده است. این پرسش مطرح است که فرصت‌ها و چالش‌های حمل‌ونقل گاز ترکمنستان از مسیر ایران و ترکیه به اروپا چیست؟ در پاسخ این فرضیه مطرح می‌شود که روابط مثبت ترکیه، ایران و ترکمنستان و موقعیت ژئوپلیتیک ایران، سبب فرصت‌ها و تحریم صنعت انرژی ایران از سوی آمریکا و انحصار روسیه بر خطوط انتقال انرژی سبب چالش‌های انتقال گاز ترکمنستان به اروپا می‌شود. از چارچوب نظریۀ منطقه‌گرایی لوئیس کانتوری و استیون اشپیگل برای بررسی همکاری و رقابت دولت‌ها و ترکیب این الگو با کارکردگرایی برای تحلیل عوامل همگرایی و واگرایی در روابط این کشورها استفاده می‌کنیم. ابزار گردآوری اطلاعات منـابع کتابخانـه‌ای و اینترنتـی و روش پژوهش کیفی بر اساس بررسی دلایل کارکردی پیتر مک لافلین است. نتایج نشان می‌دهد سازمان اکو و اتحادیۀ اوراسیایی گام‌های اولیۀ منطقه‌گرایی در منطقۀ اوراسیا است و انتقال گاز یک گام عملی‌شدن منطقه‌گرایی برای سه کشور ترکمنستان ایران و ترکیه است. مرزهای طولانی و ظرفیت‌های اقتصادی ترکمنستان دروازۀ ورود ایران به این کشور است. بهبود رابطۀ ایران و ترکیه و انتقال گاز به اروپا سبب درآمد و رشد اقتصادی و همگرایی این کشورها می‌شود، اما تحریم‌های آمریکا علیه ایران در زمینۀ صادرات گاز مانع‌شده، سود سرشاری نصیب ایران شود. %U https://jcep.ut.ac.ir/article_91043_0ab38db59ec31b122f7235786aa07732.pdf