این مقاله پس از مرور تحولات گذشته سازمان همکاری شانگهای، قابلیتهای این سازمان را از جنبههای مختلف از جمله اقتصاد، تجارت، سرمایهگذاری، انرژی و قدرت نظامی مورد بررسی قرار میدهد. بررسی اطلاعات آماری مربوط به کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای نشان میدهد که اعضای این سازمان قابلیت آن را دارند که در دهههای آینده به یکی از بزرگترین قطبهای بینالمللی اقتصاد، تجارت، سرمایهگذاری خارجی، انرژی و نظامی در جهان تبدیل شوند. برخورداری از قلمرو جغرافیایی وسیع، جمعیت عظیم، منابع انرژی گسترده، سلاحهای هستهای، نیروهای مسلح قابلتوجه، حق وتو در شورای امنیت و عوامل دیگر به این سازمان پتانسیل اقتصادی، سیاسی و نظامی بالایی میبخشد. بدون تردید ایران باید از این برتریها در جهت مناسبات منطقهای و روابط بینالمللی خود سود ببرد.