نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشیار گروه تاریخ، دانشگاه بین‌المللی امام خمینی (ره)
2 دانشجوی دکتری تاریخ ایران اسلامی، دانشگاه شهید بهشتی
چکیده
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
The strategic location of Georgia, have been placed it for a long time in the profits constellation of interests of major powers of Iran, the Ottomans and the Russians, each acting based on their own interests, military and diplomatic policies, which, sometimes in long term caused tensions and disputes between them. As the realization of economic and political ideas of the Tsars of Russia and the Safavid Shahs in the Caucasus was in contrast to the Ottomans, and confronting their advance and influence could only be made possible through the geographical continuity between conquered regions in the Caucasus, especially Georgia as one of their conformable and envisage states. In the meantime, some of the Georgian princes’ actions in disconnection and hostility to the Safavid court, and trending toward Russia, according to religious and political tendencies, rejection of coalition with Safavids to fight the Ottomans, and Russians policy to realize the idea of Peter the Great, using political and military weaknesses in the structure of Safavid government, loss of their control over Georgia and Georgians governors’ disobedience toward Safavid kings, resulted in the cold and eventually strained relationship between Safavid and the Tsars, ultimately leading to Russian immersive domination over Georgia. This paper intends to answer the following questions, using the review of documents method and based on historical data: What was the Georgia’s role in conflict between Ottomans and Safavids? And what was the role of Georgian princes in intensifying this conflict?
کلیدواژه‌ها [English]
10. سلانیکی، مصطفی افندی (1389)، تاریخسلانیکی، ترجمه از ترکی حسن بن علی، تصحیح نصرالله صالحی، تهران: طهوری.
11. سنایی، مهدی و جهانگیر کرمی (1387)، روابط ایران و روسیه، تهران: ایراس.
12. شاردن، ژان (1372)، سفرنامه، ترجمۀ اقبال یغمایی، جلدهای 1 و 2، تهران: توس.
13. فلسفی، نصرالله (1347)، زندگانیشاه‌عباساول، جلد 2، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
14. فن دریابل، ژرژ تکتاندر (1351)، ایترپرسیکوم (گزارش سفارتی به دربار شاه‌عباس اول)، ترجمۀ محمود تفضلی، تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
15. کاتف، فدت آفاناس یویچ (1336)، سفرنامه، ترجمۀ محمد صادق همایونفرد، تهران: کتابخانۀ ملی.
16. کمپفر، انگلبرت (1360)، سفرنامه، ترجمۀ کیکاووس جهانداری، تهران: خوارزمی.
17. لاکهارت، لارنس (1383)، انقراض سلسله صفویه، ترجمۀ اسماعیل دولتشاهی، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
18. ماتی، رودی (1382)، «ملاحظات ضد عثمانی و منافع قفقازی (روابط سیاسی ایران و روسیه در سالهای 1639- 1587)»، مقدمه و تلخیص منصور صفتگل، کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، صص 7- 1.
19. مترولی، رویین (1375)، گرجستان، ترجمۀ بهرام امیراحمدیان، تهران: سفارت گرجستان در جمهوری اسلامی ایران.
20. مهدوی، هوشنگ (1386)، تاریخروابطخارجی ایران، تهران: امیرکبیر.
21. میرزا سمیعا، محمد سمیع (1378)، تذکره الملوک، تعلیقات مینورسکی، ترجمۀ مسعود رجبنیا، تهران: امیرکبیر.
22. واله اصفهانی، محمد یوسف (1387)، خلد برین، تصحیح محمدرضا نصیری، تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی.
23. وحیدی قزوینی، میرزا محمد طاهر (1383)، تاریخ جهان‌آرای عباسی، تصحیح سید سعید میرمحمدصادق، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
24. هنوی، جونس (1367)، هجوم افغان و زوال دولت صفوی، ترجمۀ اسماعیل دولتشاهی، تهران: یزدان.
)