الف) فارسی
1. اصولی، قاسم و رؤیا رسولی (1392)، «روابط ایران و روسیه: فرصتها و چالشها و سازوکارهای بسط روابط»، سیاست خارجی، سال 27، شمارۀ 1، صص 89-71.
2. امیدی، علی (1390)، «چالشهای ساختاری روابط راهبردی ایران و روسیه: سلطهستیزی ایرانی و عملگرایی روسی»، مطالعات اوراسیای مرکزی، سال 4، شمارۀ 8، صص 64-43.
3. باقری دولت‌آبادی، علی و محسن شفیعی (1393)، از هاشمی تا روحانی (بررسی سیاست خارجی ایران در پرتو نظریۀ سازهانگاری)، تهران: انتشارات تیسا.
7. جعفری، علی‌اکبر و رؤیا میرجلالی (1389)، «مؤلفههای سیاست خارجی روسیه در همکاریهای هستهای با ایران»، علوم سیاسی، سال 13، شمارۀ 51، صص 181-155.
8. صفری، مهدی (1384)، ساختار و تحولات سیاسی در فدراسیون روسیه و روابط با جمهوری اسلامی ایران، تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بینالمللی وزارت امورخارجه.
کرمی، جهانگیر (1384)، تحولات سیاست خارجی روسیه: هویت دولت و مسئلۀ غرب، تهران: مرکز چاپ و انتشارات وزارت امورخارجه.
کرمی، جهانگیر (1388)، روابط جمهوری اسلامی ایران و فدراسیون روسیه (عصر نوین همکاریها)، تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بینالمللی وزارت امورخارجه.
کولایی، الهه (1385)، سیاست و حکومت در فدراسیون روسیه، تهران: انتشارات وزارت امورخارجه.
متقی، ابراهیم، زهره پوستینچی، سعید مجردی و امیر حیات مقدم (1393)، «عملگرایی راهبردی در روابط جمهوری اسلامی ایران و روسیه»، راهبرد دفاعی، سال 12، شمارۀ 46، صص 147-117.
نوری، علیرضا (1389)، سیاست خارجی روسیه در دورۀ پوتین؛ اصول و روندها، تهران: مرکز مطالعات راهبردی دانشگاه جامع امام حسین (ع).
ب) انگلیسی
1.Allison, Roy (2013), “Russia and Syria: Explaining Alignment with a Regime in Crisis”, International Affairs, No. 89, p. 4, Available at: http://www.chathamhouse.org/sites/default/files/public/International%20 Affairs/ 2013/89_4/89_4_01_Allison.pdf, (Accessed on: 10/04/2013).
2.Aras, Bulent and Fatih Ozbay (2008), “The Limits of the Russian-Iranian Strategic Alliance: Its History and Geopolitics, and the Nuclear Issue”, Korean Journal of Defense Analysis, Vol. 20. No. 1, pp. 45-60.
4.Committeri, Camilla (2012), “When Domestic Factors Prevail upon Foreign Ambitions: Russia’s Strategic Game in Syria”, International Affairs Institute (Instituto Affairs Internazionali),Working Papers 12, 26 October, Available at: http://www.iai.it/sites/default/files/iaiwp1226.pdf, (Accessed on: 5/11/2012).
5.Hansen, Birthe (2000), Unipolarity and the Middle East, Richmond: Curzon Press.
6.Katz, Mark N. (2002), “Russian-Iranian Relations in the Putin Era”, Demokratizatsiya, Vol. 10, No. 1, pp. 69-81.
7.Mearsheimer, John (1994-1995), “The False Promise of International Institutions”, International Security, Vol. 19, No. 3, pp. 5-49.
8.Mohseni, Payam and Others (2015), “Disrupting the Chessboard Perspectives on the Russian Intervention in Syria”,
Harvard Kennedy School: Belfer Center for Science and International Affairs, Available at:
http://belfercenter.ksg.harvard.edu, (Accessed on: 6/9/2016).
9.Naumkin, Vitali (1998), “The Russian-Iranian Relations: Present Status and Prospects for the Future”,
Journal of International Affairs, Vol. 3, No. 1, pp. 1-9.
Omelicheva, Mariya Y. (2012), “Russia’s Foreign Policy Toward Iran: a Critical Geopolitics Perspective”,
Journal of Balkan and Near Eastern Studies, pp. 1-24, Available at:
http://kuscholarworks.ku.edu/dspace/, (Accessed on: 2/4/2014).
Vatanka, Alex (2002), “Russia’s Relations with Iran Approach a Reckoning Point”, Available at:
http://www.eurasianet.org, (Accessed on: 20/6/2015).
Waltz, Kenneth N. (1979), Theory of International Politic, Reading, Mass.: Adison- Wesley Press.
Waltz, Kenneth N. (2000), “Structural Realism after the Cold War”, International Security, Vol. 25, No. 1, pp. 5–41.
)