تغییر رویکرد پوتین در سیاست خارجی نوین روسیه

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار دانشکدۀ علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

2 دانشجوی کارشناسی ارشد روابط بین‌الملل، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

چکیده

با روی‌کارآمدن دوبارۀ پوتین در روسیه فرصت دیگری فراهم شد تا این کشور هم‌زمان هم از غرب دوری کند و هم از منافع همگرایی با آن در عرصۀ سیاست خارجی و معادلات منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای بهرۀ لازم را ببرد. رویکرد واگرایی و استقلال روسیه در نقاط مورد اختلاف با غرب، سطح نفوذ این کشور را در عرصۀ بین‌المللی افزایش می‌دهد. پرسش اصلی نوشتار این است که آیا سیاست خارجی روسیه در دورۀ جدید ریاست جمهوری پوتین، تداوم سیاست‌های گذشتۀ او است؟ و یا اینکه او سیاست تداوم و تغییر را به‌کار گرفته است؟ با روشی توصیفی تحلیلی می‌توان گفت که سیاست خارجی روسیه در رویکردها، دچار چرخشی متفاوت از گذشته شده است و سیاست خارجی این کشور که پیش از این با مبنایی اوراسیاگرا، اما با تعادلی غرب‌محور شناخته می‌شد به یک‌باره با مبنایی «آتلانتیک‌گرا» (غرب‌گرا) و تعادلی شرق‌محور اجرایی شد که مبانی نظری این نوشتار بر آن استوار شده است. فرضیۀ نوشتار این است که با توجه به فضای بین‌المللی جدید، به‌کارگرفتن رویکرد عمل‌گرایانه از سوی پوتین در سیاست خارجی نوین روسیه را باید تلفیقی از اصول گذشته و رویکردهای جدید دانست.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Putin's change of approach in New Russian foreign policy

نویسندگان [English]

  • Habibollah Abolhassan Shirazi 1
  • Ghodratollah Behbudinejad 2
1 Associate Professor, Islamic Azad University, Central Tehran Branch, Iran
2 Master Student of International Relations, Islamic Azad University, Iran
چکیده [English]

As Putin regained the power in Russia, the situation gave a second chance to this country to avoid both the West and the benefits of convergence with its foreign policy and regional and trans-regional equations. This can take advantages from other side. Approach of Russia to divergence and independence with the West will increase level of Russian hegemony on international arena. The main question of this paper is whether Russian foreign policy in Putin new term in office could be continuation of past policies or that it has adopted a policy of continuity and change? With descriptive and analytical methodology, it can be stated that Russian foreign policy in its approaches has changed from the past and the country's foreign policy is more oriented towards Eurasia foundation. However, the balance was known as West axis at once the foundation Atlantic-oriented (West wing) and exchange-based East was executive based on theoretical foundations. Thus, the hypothesis that the changes occurred due to the new international environment adopt a pragmatic approach by Putin in Russia's new foreign policy principles and past and new approaches must be considered. 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Atlantic-oriented approach
  • Eurasia-oriented approach
  • Foreign Policy
  • Putin
  • Russia

مراجع

الف) فارسی
1. ابوالحسن شیرازی، حبیب‌اله (1395)، «مطالعۀ تطبیقی سیاست خارجی روسیه در دوران پوتین و مدودیف»، فصلنامه مطالعات روابط بین­الملل، سال نهم، شماره 33، صص. 54-9.
2. احمدی پور، زهرا و احسان لشگری (1390)، «بازشناسی نظری و مصداقی مفهوم منطقه راهبردی در ابرقاره اوراسیا»، مجله مطالعات اوراسیای مرکزی، سال چهارم، شماره نهم، صص. 20-1.
3. اسدی­کیا، بهناز (1387)، «گاز عرصه جدید بازیگری»، مجله تحقیقات استراتژیک، شماره 74، صص. 46-31.
4. بهمن، شعیب (1388)، «نقش انرژی در روابط روسیه و اتحادیه اروپا»، فصلنامه آسیای مرکزی و قفقاز، شماره 65، صص. 88-69.
5. پسندیده، سمیه (1390)، «نقش انرژی در سیاست خارجی روسیه»، فصلنامه آسیای مرکزی و قفقاز، شماره 74، صص. 108-89.
6. داداندیش، پروین (1384)، «روند تکوین سیاست­های روسیه در آسیای مرکزی»، فصلنامه آسیای مرکزی و قفقاز، شماره 51، صص. 184-153.
7. سبزیان، علیرضا و محمدرضا رستمی و قاسم رضایی (1390)، «تعامل­های اقتصادی با غرب در منطقۀ خارج نزدیک و جایگاه روسیه»، مجلۀ مطالعات اوراسیای مرکزی، سال چهارم، شماره هشتم، صص. 130-111.
8. صادقی، شمس­الدین (1391)، «راهبرد سیاست انرژی روسیه در اوراسیا: فرصت­ها و موانع»، فصلنامه روابط خارجی، شماره 13، صص. 246-219.  
9. کولایی، الهه و علیرضا نوری (1389)، «عمل­گرایی پوتین و تغییر در رویکردهای سیاست خارجی روسیه»، فصلنامه سیاست، دوره 40، شماره 2، صص. 228-209.
10. کولایی، الهه و جعفر خاشع و حبیب رضازاده (1390)، «روابط روسیه و آمریکا در پرتو سیاست از سرگیری اوباما»، مجله مطالعات اوراسیای مرکزی، سال چهارم، شماره نهم، صص. 98-79.
11.مجله دیده­بان امنیت ملی (1391)، «پوتین و چشم­انداز سیاست خارجی روسیه»،شماره 3، صص. 54-49.
12. واعظی، محمود (1388)، «منافع روسیه و غرب در آسیای مرکزی و قفقاز و نقش تشکل‌های چندجانبه»، فصلنامه آسیای مرکزی و قفقاز، شماره 66، صص. 140-103.
 
 
ب) انگلیسی
1.  Averre, Derek (2008), “Russian Foreign Policy and the Global Political Environment”, Problems of Post-Communism, Vol. 55, No. 5, pp. 28–39.
2. Browning, Christopher (2008), “Reassessing Putin’s Project: Reflections on IR Theory and the West”, Problems of Post-Communism, Vol. 55, No. 5, pp. 3–13.
3. Godzimirski, Jakub M. (2008), “Putin and Post-Soviet Identity: Building Blocks and Buzz Words”, Problems of Post-Communism, Vol. 55, No. 5, pp. 14–27.
4. Hale, Henry E. (2015), Patronal Politics, New York: Cambridge University Press, pp. 61-65.
5. Haukkala, Hiski (2008), “Russian Reactions to the European Neighbourhood Policy”, Problems of Post-Communism, Vol. 55, No. 5, pp. 40–48.
6. Lo, Bobo (2006), “Evolution or Regression? Russian Foreign Policy in Putin’s Second Term”, Russia and Eurasia Program at Chatham House, London (NUPI), Vol. 30, No. 2, pp. 57-77.
7. Margelov, Mikhail (2003), “Victory on Points: Pragmatism in Foreign Policy”, Russia in Global Affairs, Vol. 1, No. 3, pp. 219-233.
8. Smith, Mark A (2007), ”A Review of Russian Foreign Policy”, Defense Academy of the United Kingdom, Conflict Studies Research Centre, Vol. 7 , No. 22, pp. 12-28.
مطالعات اوراسیای مرکزی
دوره 9، شماره 1
بهار و تابستان
فروردین 1395
صفحه 1-17

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار