ایران و خطوط انتقال انرژی حوز? خزر

نویسندگان

چکیده

با افزایش وابستگی اقتصادی جهان به منابع انرژی هیدروکربنی، دامنه‌دار شدن تنش‌ها در خاورمیانه و ظهور روسیه به عنوان یک بازیگر اصلی در بازار انرژی جهان، نفت و گاز دریای خزر و مسیر‌های انتقال آن به بازارهای مصرف، بیش از پیش مورد توجه قدرت‌های بزرگ صنعتی قرار گرفته است. در این میان، جمهوری اسلامی ایران در مناسب‌ترین موقعیت جغرافیایی برای انتقال منابع این کشورها به بازارهای مصرف قرار گرفته است، اما ایالات متحده آمریکا سعی در نادیده گرفتن مسیر ایران به عنوان امن‌ترین، اقتصادی‌ترین و کوتاه‌ترین مسیر برای انتقال منابع انرژی به بازارهای جهانی دارد. از دیدگاه ژئوپلیتیک ایالات متحد? آمریکا، ظرفیت‌های بالقوه جغرافیایی ایران، به عنوان تنها کشور ارتباط‌ دهند? دو انبار تأمین‌کنند? انرژی قرن 21، امکان به دست آوردن نقش عمده‌‌ای در ژئوپلیتیک جهانی این قرن را در اختیار ایران می‌گذارد و این امکان باید خنثی شود تا امنیت منطقه‌ای و جهانی مورد تفسیر ایالات متحده حفظ شود.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

-

چکیده [English]

Due to an increase in dependence of international economics on the hydrocarbon energy resources, extended tensions in the Middle East and rise of Russia as a main actor in international energy market, Caspian oil and gas and their transit routes to the consumption market gained more attention among the large industrial powers. The Islamic Republic of Iran has the best geographical location for transfer of the energy resources to the international market, but the United States ignores this route as the safest, the most economic and the shortest route for much transfer. From U.S. geopolitical viewpoint, Iran’s geographical potential as the only country connecting two supplier warehouses provides Iran with a major asset in the 21st century’s geopolitics. Hence, such possibility has to be neutralized in order to protect regional and global security as perceived by the United States.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Caspian Sea
  • energy market
  • Energy resources
  • Geopolitics
  • pipelines