نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشیار گروه علوم سیاسی دانشکده علوم اداری و اقتصاد دانشگاه اصفهان
2 دانشجوی دکتری روابط بینالملل دانشگاه اصفهان
چکیده
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
Vacuum of power was one of the most important consequences of USSR Collapse. Regional and Trans-Regional countries have been pulled to south Caucasus to extend their influence on this region. Turkey and Israel thought alliance with Azerbaijan Constitute East-West Pivot. This cooperation threatens common interests of Russia and Iran. Reaction of Tehran and Moscow creates North-South axis thought alliance with Armenia and attempts to affect influence of East-west axis. But interaction between Tehran and Moscow does not seem so sustainable. Thus, this question can be raised: What is the nature of Iran and Russia’s cooperation in South Caucasus? What is the level of Iran and Russia’s foreign policy interaction to deal with the East- west axis? “With the passing of more than two decades of Soviet Union dismantlement, Tehran and Moscow cooperation has not reached strategic level. Regional interactions of Iran and Russia has defensive nature with tactical function.” This hypothesis will be tested by alliances and coalitions in realism theory.
کلیدواژهها [English]
الف) فارسی
1. آتااوف، تورکایا (1375)، «دریای خزر از نگاه ترکیه»، ترجمۀ قاسم ملکی، مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز، دورۀ 2، شمارۀ 14، صص. 198-168.
2. احمدیان، قدرتالله و طهمورث غلامی (1388)، «آسیای مرکزی و قفقاز، عرصۀ تعارض منافع روسیه و غرب»، مطالعات اوراسیای مرکزی، سال 2، شمارۀ 4، صص. 20-1.
3. ازغندی، علیرضا و جلیل روشندل (1390)، مسائل نظامی و استراتژیک معاصر، تهران: سمت.
4. امیدی، علی (1390)، «چالشهای ساختاری روابط راهبردی ایران و روسیه: سلطهستیزی ایرانی و عملگرایی روسی»، مطالعاتاوراسیای مرکزی، سال 4، شمارۀ 8، صص. 64-43.
5. امیراحمدیان، بهرام و حسن عسگری (1388)، «بحران اوستیای جنوبی: ریشهها، ابعاد، پیامدها و چشمانداز آینده»، مطالعات اوراسیای مرکزی، سال 2، شمارۀ 4، صص. 42-21.
6. پیشگاهیفرد، زهرا و رضا جنیدی (1389)، «اهمیت رفتار سیاسی روسیه در منطقۀ آسیای مرکزی و چالشهای فراروی جمهوری اسلامی ایران»، جغرافیای انسانی، شمارۀ 72، صص. 82- 63.
7. چابکی، امالبنین (1388)، «چالشهای روابط ایران و جمهوری آذربایجان»، مطالعات اوراسیای مرکزی، سال 2، شمارۀ 4، صص. 84-63.
8. حاجی یوسفی، امیرمحمد (1384) سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در پرتو تحولات منطقهای 1991-2001،چاپ دوم، تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بینالمللی.
9. حاجی یوسفی، امیرمحمد و همت ایمانی (1390)، «تحولات روابط ترکیه و اسرائیل در دهۀ اخیر و پیامدهای آن برای ایران»، روابط خارجی، سال 3، شمارۀ 2، صص. 104-75.
10. حیدری، محمد (1386)، «رژیمهای بینالمللی و تحولات سیاسی- اقتصادی در قفقاز»، سیاست، دورۀ 37، شمارۀ 4، صص. 124-97.
11. خطیبزاده، سعید (1381)، «ترکیه و اسرائیل: تلاش برای چارچوب جدید امنیتی- سیاسی»، سیاست خارجی، سال 16، شمارۀ 2، صص. 420-407.
12. دهقان طرزجانی، محمود (1379)، روابط خارجی ایران و همسایگان در دهۀ دوم انقلاب اسلامی، تهران: انتشارت سروش.
13. رضازاده، سخاوت (1384)، «ملاحظات مشترک ج.ا.ایران و روسیه پس از شکلگیری محور استراتژیک ترکیه و اسرائیل»، مجلس و راهبرد، سال 12، شمارۀ 48 ، صص.272- 249.
14. روا، اولیویه (1380)، «سیاست خارجی ایران در آسیای مرکزی»، مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز، شمارۀ 36، صص. 198-173.
15. سنایی، مهدی و فاطمه سنگری (1390)، «مقایسۀ تحلیلی سیاست خارجی ایران و روسیه در آسیای مرکزی»، مطالعات اوراسیای مرکزی، سال 4، شمارۀ 9، صص. 38-21.
16. سیفزاده، حسین (1384)، سیاست خارجی ایران، تهران: میزان.
17. عباسی، مجید و محمدرضا موسوی (1392)، «روابط ج.ا.ایران و جمهوری آذربایجان، بسترهای همگرایی و زمینههای واگرایی»، مطالعات اوراسیای مرکزی، دورۀ 6، شمارۀ 2، صص. 80-61.
18. عطایی، فرهاد و اعظم شیبانی (1390)، «زمینههای همکاری و رقابت ایران و روسیه در آسیای مرکزی در چارچوب ژئوپلیتیک»، مطالعات اوراسیای مرکزی، سال 4، شمارۀ 8، صص. 151-131.
19. فرجیراد، عبدالرضا، محمد درخور و هادی ساداتی (1391)، «بررسی روابط استراتژیک اسرائیل و جمهوری آذربایجان»، آران، سال 11، شمارۀ 31، صص. 85-45.
20. قهرمانپور، رحمان (1384)، تعاملات ایران و ترکیه در آغاز قرن بیست و یکم، تهران:مرکز تحقیقات راهبردی دفاعی.
21. کرمی، جهانگیر (1389) (الف)، «روابط ایران و روسیه در سالهای 1368 تا 1388: بسترها عوامل و محدودیتها»، مطالعات اوراسیای مرکزی، سال 3، شمارۀ 6، صص. 136-111.
22. کرمی، جهانگیر (1389) (ب)، «ایران و روسیه متحد شرقی: یا تهدید جنوبی؟»، روابط خارجی، سال 2، شمارۀ 3، صص. 199-171.
23. کرمی، جهانگیر و زینب نجفی (1390)، «همکاری روسیه و ترکیه: هدفها، گستره و چشماندازها»، مطالعات اوراسیای مرکزی، سال 4، شمارۀ 9، صص. 78-59.
24. کولایی، الهه (1375)، «روسیه، غرب و ایران»، مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز، دورۀ 2، شمارۀ 12، صص. 94-75.
25. کولایی، الهه (1378)، «ایران، ارمنستان و روسیه: عوامل توسعۀ روابط»، مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز، شمارۀ 26، صص. 18-11.
26. کولایی، الهه (1385)، سیاست و حکومت در روسیه، تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بینالمللی.
27. کولایی، الهه (1389)، «جمهوری اسلامی ایران و ژئوپلیتیک قفقاز جنوبی»، ژئوپلیتیک، سال 6، شمارۀ 1، صص. 111-75.
28. ملکی، محمدرضا (1377)، «روابط ترکیه و اسرائیل و آثار آن در آسیای مرکزی و قفقاز»، مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز، شمارۀ 24، صص. 56-39.
29. ملکی، محمدرضا (1378)، «عامل منفی اسرائیل در روابط ایران و روسیه»، مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز، دورۀ 3، شمارۀ 25، صص. 40-29.
30. موسسه بینالمللی مطالعات دریای خزر (1387)، «روابط ایران و روسیه پس از جنگ سرد»، مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز، شمارۀ 61، صص. 38-1.
31. موسوی، محمدرضا و حسینعلی توتی (1391)، «روابط اسرائیل و قفقاز جنوبی و تأثیر آن بر امنیت ملی جمهوری اسلامی» آران، سال 11، شمارۀ 31، صص. 79-59.
32. نائبیان، جلیل (1392)، «نقش اسرائیل در بحرانهای قفقاز (بررسی مناقشه گرجستان)»، مطالعات اوراسیای مرکزی، سال 6، شمارۀ 13، صص. 160-141.
ب) انگلیسی
8.Gruen, George (2004), “Turkey Strategic Mideast Regional Initiatives”, American Foreign Policy Interests, Vol. 6, No. 26, pp. 435-456.