نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشیار علوم سیاسی، دانشگاه اصفهان
2 دانشجوی دکتری روابط بینالملل، دانشگاه اصفهان
چکیده
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
With the collapse of the Soviet Union, the Armenian Republic gained its independence in 1991 and Turkey was one of the first countries that recognized Armenian independence after the collapse of the USSR. Since 1993, the Armenian borders with Turkey had been closed and the atmosphere of mistrust between the two countries remained strong. Only in 2009 the two countries tried to open their borders. Some Armenians have criticized the Turkish government for the closure of borders in some Western organizations and associations. Bearing in mind the importance of this issue, this study aims to answer this central question: What are the reasons for divergence in relations between Turkey and Armenia? The research hypothesis is that the tension between Azerbaijan and Armenia over Karabakh region is the main reason of divergence. Territorial claims of Armenians and the genocide issue can be the other obstacles in the normalization of relations between the two neighboring countries. This article reviews the occupation of Nagorno Karabakh impact on the relations between Armenia and Turkey. Then the role of Armenians outside of Armenia and the Armenian claims issue in bilateral relations have been discussed. At the end of the article, attempts for the normalization of relations between the two countries and signing of protocols are the objects of deliberation. This paper shows that in the current situation, there is no possibility of normalization of relations between the two countries.
کلیدواژهها [English]
الف) فارسی
1. بنیهاشمی، میرقاسم (1388)، «چشمانداز توازن قدرت در قفقاز در پرتو تحول در روابط ترکیه – ارمنستان»، مطالعات راهبردی، دورۀ 12،شمارۀ 46، صص 144-115.
2. ثقفی عامری، ناصر و سعید تقیزاده (1378)، «سیاست خطوط لوله»، مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز، دورۀ 2،شمارۀ 27، صص 42-25.
3. دهقانی فیروزآبادی، سیدجلال (1389)، سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، تهران: سمت.
4. رشنو، نبیالله (1392)، «رویکردها و علایق ژئوپلیتیک در تحولات خاورمیانه و شمال آفریقا»، ژئوپلیتیک، سال 9، شمارۀ 1، صص 165-127.
4. قربانینژاد، ریباز و دیگران (1393)، «بررسی مفهوم منازعه در نظریههای روابط بینالملل و ژئوپلیتیک»، راهبرد، سال 23، شمارۀ 7، صص 291-265.
5. کولایی، الهه و مهناز گودرزی (1394)، «تأثیر تحولات روابط ارمنستان و ترکیه بر روابط ارمنستان با ایران»، ژئوپلیتیک، سال 11، شمارۀ 1، صص 70-38.
6. متقی دستنایی، افشین (1394)، «تحلیل ژئوپلیتیکی موانع شکلگیری همگرایی در منطقۀ آسیای مرکزی و قفقاز»، مطالعات اوراسیای مرکزی،دورۀ 8، شمارۀ 1، صص 84-63.
7. مجتهدزاده، پیروز (1381)، جغرافیای سیاسی و سیاست جغرافیایی، تهران: سمت.
8. مفیدی احمدی، حسین و مهدی ذاکریان (1394)، «اروپاییشدن و تغییر گفتمان امنیتی در ترکیه (مطالعه موردی: عادیسازی روابط ترکیه و ارمنستان)»، مطالعات اوراسیای مرکزی، دورۀ 8، شمارۀ 1، صص 126-107.
9. ناهیل، نیو و عمر تاسپینار (1385)، «روسیه و ترکیه در قفقاز»، ترجمۀ اسماعیل شفیعی، مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز، سال 14، شمارۀ 54، صص 185-167.
10. ولیزاده، اکبر و شیوا علیزاده (1394)، «دیاسپورای ارمنی: فرصتها و تهدیدهای پیش روی ایران»، سیاست، دورۀ 45، شمارۀ 4، صص 1094-1075.
11. ولیقلیزاده، علی (1389)، «بررسی تأثیر عادیسازی روابط ترکیه و ارمنستان بر روابط آذربایجان با ترکیه»، مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز، دورۀ 16،شمارۀ 71، صص 106-79.
13. ولیقلیزاده، علی و کاظم ذوقی بارانی (1390)، «تبیین پیامدهای ژئوپلیتیکی عادیسازی روابط ترکیه و ارمنستان»، آفاق امنیت، سال 4، شمارۀ 11، صص 129-103.
ب) انگلیسی