استادیار دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه مازندران
چکیده
سیاست خارجی روسیه در ارتباط با مسایل مختلف به‌صورت معمول با پیچیدگی، ابهام و تعارض همراه بوده است. این واقعیت دست‌کم در تاریخ روابط ایران و روسیه به‌‌شکل قابل ملاحظه‌ای محسوس بوده است، تا جایی‌که برای شهروندان و نخبگان ایرانی، چهرۀ روسیه را به‌عنوان شریکی غیرقابل اعتماد به تصویر کشیده است. باتوجه به اهمیت این موضوع، این نوشتار درپی پاسخگویی به این پرسش محوری است که سرمنشأ پیچیدگیها و تعارضهای موجود در سیاست خارجی روسیه کجا است؟ فرضیۀ نوشتار این است که تعارض در سیاست خارجی روسیه نتیجۀ وجود جریان‌های متعارض فکری و فرهنگی در جامعۀ روسیه است؛ تعارضهایی که در سطح احزاب و گروه‌های سیاسی متعارض و شبکههای حامی رقیب ظاهر شده و به بازتولید رهیافتهای متعارض در عرصۀ سیاست خارجی روسیه انجامیده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که سیاست خارجی روسیه در کشاکش این رهیافتهای متعارض قرار دارد: رهیافتهای غرب‌گرایی لیبرال، ابرقدرت‌گرایی موازنه‌خواه و ملی‌گرایی در شکل‌های مختلف قوم‌گرایی روسی، پان‌اسلاویسم، هژمون‌گرایی منطقه‌ای و نواستعمارگرایی. این نوشتار از رهیافت سازهانگاری بهره میبرد که در چارچوب آن سیاست خارجی، همپیوند با روندهای داخلی، نتیجۀ تعارض و تعامل بین نیروهای مختلف و برداشت‌های گوناگون آن‌ها تفسیر میشود.
Sociological Strategies for Conflicting Approaches in Russian Foreign Policy
نویسندگان [English]
Ahmad Rashidi
Faculty Member, Department of Political Science, University of Mazandaran, Iran
چکیده [English]
The Russian foreign policy toward various issues is often combined with complexity, ambiguity and conflicts. This fact was true at least in the history of relations between Iran and Russia, so that Russian face is depicted as an unreliable partner for the Iranian citizens and elites. With the importance of this issue, the study aims to answer this central question: what are the reasons for these complexities and conflicts in Russian foreign policy? The research hypothesis is that the conflicting sociological foundations in Russian society produces conflicts in foreign policy; The conflicts that appear in levels of socio-intellectual currents, political parties, and informal patronage networks reproduce conflicting approaches in foreign policy of Russia The findings show that Russian foreign policy is in contention between the following conflicting foreign policy approaches: pro-western liberal, great power balancer, and nationalism in various forms of Russian ethnocentrism, pan-Slavism, regional hegemony and neo-imperialism. This research was conducted within the Constructivism approach in which foreign policy is influenced by internal process and Conflict and cooperation between different socio-cultural orientations.
کلیدواژه‌ها [English]
conflicting approaches, Constructivism, Culture, Foreign Policy, informal patronage networks, political parties, Russia
Mazurek, Slawomir (2002), “Russian Eurosianism- Historiosophy and Ideology”, Studies in East European Thought, Vol. 54, Nos. 1/2, pp. 105-123.
Nikonov, Vyacheslav (2002), “Back to the Concert, Global this Time”, Russia in Global Affairs, November 19, Available at: http://eng.globalaffairs.ru/number/n_112, (Accessed on: 18/10/2015).
ابتدای صفحه